Uiterlijk
Het mineraal vormt prismatische kristallen tot maximaal 1 cm grootte. Bijna altijd zijn de kristallen tot radiaalstralige sferisch (bolvormig) gegroeide aggregaten samengegroeid. Shattuckiet komt ook massief voor. Het mineraal heeft een intens blauwe kleur. De kristallen zijn doorschijnend. De radiaalstralige aggregaten hebben een zijdeachtige glans.Voorkomen
Shattuckiet is een secundair mineraal in geoxideerde koperafzettingen en komt samen voor met o.a. malachiet, azuriet, aurichalciet, brochantiet en plancheiet. In de Shattuck mijn had shattuckiet vaak malachiet vervangen. Dit soort vervangingen worden "pseudomorfose" genoemd. Het mineraal heeft nog de uiterlijke vorm van het oorspronkelijke mineraal maar is chemisch omgezet naar het nieuwe mineraal.Shattuckiet komt soms samen voor met plancheiet. Chemisch lijken deze twee mineralen sterk op elkaar. Plancheiet heeft als formule: Cu8[(OH)2|Si4O11]2 · H2O.
Verdere eigenschappen
Hardheid 3,5; streepkleur: bleek lichtblauw; dichtheid: 4,11: het mineraal vertoont een goede splijting. Shattuckiet kristallen horen tot het orhtorhombische kristalsysteem. Kristallen die met het blote oog zichtbaar zijn en waaraan een kristalvorm te zien is, komen niet voor.Vindplaatsen
De meeste vindplaatsen van shatttuckiet liggen In Arizona, USA. Mindat voert 22 vindplaatsen in Arizona op. Praktisch alle shattuckiet die momenteel verhandeld wordt komt uit het gebied van Kaokoveld in Namibië of uit de Democratische Republiek van Congo. Meerdere plaatsen in Congo worden genoemd: Tantara, Kambove en Kimpese. Het mineraal komt ook in Europa voor maar slechts in kleine hoeveelheden. Mindat somt de landen Engeland, Duitsland, Griekenland, Italië en Oostenrijk op.Alle specimen en foto's: Herman van Dennebroek
Gebruikte bronnen
Minerals and their Localities, door J.H. Bernard en J. Hyršl; uitg. GranitHandbook of Mineralogy, volume II, part 2 door Anthony, Bideaux e.a.; uitg. Mineral Data Publishing